Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Το αίμα του Νοέμβρη μας τα πήρε όλα...

 http://www.e-volos.gr/el/articles/to_aima_tou_noembri_mas_ta_pire_ola.html

 

Tρίτη, 19 Νοεμβρίου 2013, 02:00
Άρθρο της Ηλέκτρας Προσήλια

Συμβολή των οδών Δημητριάδος και Κ. Καρτάλη στο Βόλο. Στο πεζοδρόμιο στέκονται δύο ζευγάρια 30αρηδων και παρατηρούν το μπλοκ των αντιεξουσιαστών να πλησιάζει, συμμετέχοντας στην πορεία για την 40η επέτειο του Πολυτεχνείου. Πιο πίσω ακολουθούν τα ΜΑΤ.

Στα μάτια και των τεσσάρων... τρόμος. «Πάμε να φύγουμε, πλησιάζουν!», λέει η μία από τις κοπέλες. «Έλα μωρέ, τι θα μας κάνουν;», απαντάει ο φίλος της, σφίγγοντας το χέρι της στο δικό του και με το σώμα του έτοιμο να κάνει μεταβολή και να τραπεί σε φυγή. Οι άλλοι δύο βουβοί παρατηρούν αποσβολομένοι μέχρι που ψελλίζει η μία κοπέλα, «Έχει και ΜΑΤ…». «Ε, σοβαρευτείτε και πάμε να φύγουμε τώρα πριν γίνει κάνα μακελειό και μας πάρουν κι εμάς τίποτα πέτρες και χημικά, άντε πάμε για καφέ, μας περιμένουν κι οι άλλοι…», επεμβαίνει ο φίλος της με δυναμική φωνή για να τους επαναφέρει στην «τάξη»…

Αλήθεια, ο Νοέμβρης του 1973 έγινε ορόσημο για την Ελλάδα. Όρισε την αναγέννηση μιας Χούντας νέου τύπου. Μιας Χούντας που αγκάλιασαν και έθρεψαν με στοργή, αρκετοί από εκείνους που επέζησαν εκείνη τη μέρα. Εκείνοι που είδαν φίλους και συμφοιτητές τους, να χάνονται. Εκείνοι, που για να μην ξεχάσουν ποτέ τη μέρα που σημάδεψε τη μετεφηβική ψυχολογία τους, στρώθηκαν στη δουλειά να αναθρέψουν το φασιστικό έμβρυο της 17ης Νοεμβρίου του 1973.

Και να που φτάσαμε στη 17η Νοέμβρη 2013, 40 χρόνια μετά και ο 40αρης φασισμός νέου τύπου, μας πατάει στο σβέρκο με την αρβύλα του. Κάποιοι από τους επιζήσαντες φρόντισαν να κλείσει η ΕΡΤ, το όνειρο του Χατζιδάκι, γιατί δεν τους αρέσει να τον θυμούνται να παίζει με το πιάνο του μέσα στο Πολυτεχνείο, αλληλέγγυος στον αγώνα για μια ελεύθερη Ελλάδα ενάντια στη Χούντα.

Το αίμα του Νοέμβρη μας κόστισε ακριβά. Οι νεκροί - θύματα του φασισμού δεν σταμάτησαν να πολλαπλασιάζονται. Γίνανε σφαίρες στους δρόμους, μαχαιριές και αυτοκτονίες. Το αίμα του Νοέμβρη δεν σταμάτησε ποτέ να κυλάει. Δεν σταμάτησε ποτέ να πνίγει τις ζωές μας. Δεν έχουμε Παιδεία. Έχουμε ΙΕΚ και μάλιστα ΑΚΜΑΖΟΝΤΑ. Δεν έχουμε ψωμί, αλλά ο Σαμαράς, μια μοντέρνα Μαρία Αντουανέτα, μας προσφέρει παντεσπάνι - free wi-fi. Δεν έχουμε ελευθερία. Δεν έχουμε δικαίωμα να κάψουμε ξύλα για να ζεσταθούμε, ούτε χρήματα για να αγοράσουμε πετρέλαιο. Δεν έχουμε δουλειά και οι νέοι δεν έχουμε μέλλον να οραματιστούμε. Δεν έχουμε Υγεία, αλλά έχουμε Άδωνι, που τελευταία αναφέρεται σε άλλους ως ψυχοπαθείς και χρεώνει την επίσκεψη στα Επείγοντα 25 ευρώ. Για Δημοκρατία ούτε λόγος πια…

Το αίμα του Νοέμβρη μας κόστισε όμως ακόμη και τη συνείδησή μας;

«Τι είναι σήμερα και έχει πορεία;», με ρώτησαν κάποιοι. «17 Νοέμβρη», απάντησα και έμειναν βουβοί. Γιατί η σκέψη τους ήταν, «Τι θα αλλάξει αν συμμετέχω στην πορεία;». Πάνω σε αυτές τις σκέψεις πάτησαν και οι συνεχιστές του φασισμού και μεγαλούργησαν όλα αυτά τα χρόνια. για να φτάσουμε στη Μνημονιοκρατία του 2013.

Το αίμα του Νοέμβρη μας τα πήρε όλα. Ή σχεδόν όλα, γιατί κάποιοι, ακόμη ελπίζουν και αντιστέκονται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου